هنر شهید دکتر مصطفی چمران این بود که بدون هیاهوهای سیاسی، و خودنمایی های شیطانی، برای خدا و مبارزه با باطل مصمم شد و با اطاعت پذیری کامل از پیر خمین و ولایت فقیه ، خود را برای همیشه در تاریخ پر افتخار انقلاب اسلامی و دفاع مقدس ماندگار کرد.
دکتر مصطفی چمران در سال 1311 در تهران، خیابان پانزده خرداد بازار آهنگرها ی تهران متولد شد.وی در همه دوران تحصیل شاگرد اول بود. در سال 1337 با استفاده از بورس تحصیلی شاگردان ممتاز به امریکا اعزام شد و پس از تحقیقاتعلمی در جمع معروفترین دانشمندان جهان در دانشگاه کالیفرنیا و معتبرترین دانشگاه امریکا –برکلی- با ممتازترین درجه علمی موفق به اخذ دکترای الکترونیک و فیزیک پلاسما شد.
دکتر چمران با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران، بعد از 23 سال هجرت، به وطن باز گشت . همه تجربیات انقلابی و علمی خود را در خدمت انقلاب میگذارد؛ خاموش و آرام ولی فعالانه و قاطعانه به سازندگی میپردازد و همه تلاش خود را صرف تربیت اولین گروههای پاسداران انقلاب در سعدآباد میکند. سپس در شغل معاونت نخستوزیر در امور انقلاب شب و روز خود را به خطر میاندازد تا سریعتر و قاطعانهتر مسئله کردستان را فیصله دهد تا اینکه بالاخره در قضیه فراموش ناشدنی "پاوه" قدرت ایمان ، اراده آهینن، شجاعت و فداکاری او بر همگان ثابت می شود.
دکتر چمران بعد از شکست دشمن در کردستان و این پیروزی بینظیر به تهران احضار شد و توسط امامخمینی(ره)، به وزارت دفاع منصوب شد.دکتر مصطفی چمران در اولین دور انتخابات مجلس شورای اسلامی، از سوی مردم تهران انتخاب شد .
اما عطش شهید چمران برای قربانی شدن عاشقانه در راه خدا با رسیدن به پستهای ظاهری و دنیایی سیراب شدنی نبود.گروهی از رزمندگان داوطلب، به گِرد او جمع شدند و او با تربیت و سازماندهی آنان، ستاد جنگهای نامنظم را در اهواز تشکیل داد. این گروه کمکم قوت گرفت و منسجم شد و خدمات زیادی انجام داد.
دکتر چمران، شب قبل از شهادتش در آخرین جلسه مشورتی ستاد، یارانش را با وصایای بیسابقهای نصیحت کرده بود و خدا میداند که در پس چهره ساکت ، آرام و ملکوتی او چه غوغا ، شور و هیجانی از شوق رهایی، رستن از غم و رنجها، شنیدن دروغ و تهمتها ، دمبرنیاوردنها و از شوق شهادت برپا بود. چه بسیار یاران باوفای او به شهادت رسیده بودند و اینک او خود به قربانگاه میرفت. سالها یاران و تربیتشدگان عزیزش در مقابل چشمانش و در آغوشش شهید شدند و او آنها را بر دوش گرفت و خود در اشتیاق شهادت سوخت.
خدای بزرگ او را در این آزمایشهای سخت محک میزد و میآزمود، او را هر چه بیشتر میگداخت و روحش را صیقل میداد تا قربانی عالی تری از انسانهای خاکی را به ملائک معرفی کند.
سرانجام در سحرگاه سی و یکم خردادماه 1360، زمانی که "ایرج رستمی " فرمانده منطقه "دهلاویه " در همان منطقه به شهادت رسید، با همه یاران وداع کرد و هنوز ساعاتی سپری نشده بود که در پشت خاکریزی در نقطه ای که در تیررس دشمن بود، مورد اصابت خمپاره ای قرار گرفت و به فیض عظیم شهادت نائل شد.
و چه زیبا حضرت امام خمینی (ره) در پیامی به مناسبت شهادت دکتر چمران بیان فرمود: " چمران عزیز با عقیده پاک خالص غیروابسته به دستجات و گروههای سیاسی، و عقیده به هدف بزرگ الهی، جهاد را در راه آن از آغاز زندگی شروع و به آن ختم کرد. او در حیات، با نور معرفت و پیوستگی به خدا قدم نهاد و در راه آن به جهاد برخاست و جان خود را نثار کرد. او با سرافرازی زیست، و با سرافرازی شهید شد و به حق رسیدو این هنر مردان خداست. او در پیشگاه خدای بزرگ با آبرو رفت. روانش شاد و یادش بخیر."
